Ne demiş üstad;
Önce topraktım, şimdi ağaç oldum.
Derya denizler gibi dalgalandım şimdi duruldum.
Kendimi buz gibi çok sert zannederdim.
Meğer ne kolaymışım
hemen eriyiverdim.
hemen eriyiverdim.
Topraktan geldik, toprağa gideceğiz. İnsanın bir yaşam
macerasi doğumu ve ölümü birbirine çok da uzak değil. O yüzden bu dünyada sanki
yarın ölecekmiş gibi de yaşamak lazım. Sevgiyi insanlara o şekilde anlatmak..
Sevgiyi söylemek.. Seni seviyorum diyebilmek.. Tutmalı ki insan birbirinin
elinden bu zor meşakkatli yolda düşmeden yürüyebilsin.. Tutmalı ki insan
sevdiğinin elini birlikte yürüyebilsin.
macerasi doğumu ve ölümü birbirine çok da uzak değil. O yüzden bu dünyada sanki
yarın ölecekmiş gibi de yaşamak lazım. Sevgiyi insanlara o şekilde anlatmak..
Sevgiyi söylemek.. Seni seviyorum diyebilmek.. Tutmalı ki insan birbirinin
elinden bu zor meşakkatli yolda düşmeden yürüyebilsin.. Tutmalı ki insan
sevdiğinin elini birlikte yürüyebilsin.
Önce doğuyoruz, bir şekilde yaşam çizgisinde yol
alıyoruz.. Ve sonrasında derya denizler gibi olan büyük dünyada kendimize bir
liman arıyoruz. Dalgalarla boğuşuyoruz. Dalgalanıyoruz ama sonra duruluyoruz..
Kendimizi en iyisi zannediyoruz. Her iyi şeyde ben iyiyim gibi. Ama her şey dün
gibi inan geçer, bilemezsek hayatın kıymetini hayat bizi içer.Yıkamaz kimse
seni eğer kalbin olan kalense.. Sımsıkı tut elimi tut ki düşmeden yürüyelim..
Bilemezsek kıymetini hayat bizi siler..O yüzden birbirimizi her zaman ama her
zaman sevdiğimizi söyleyelim.
Yorumlar