“Bitmiş en güzel hikayem..”

Ne demiş şair ;

Kulaklarım patlıyor sessizliğinden, yorgunluğundan ölüyorum.

Sinekler yapışıyor vücuduma gitmiyorlar. Yayılıyor kanları
vurduğumda..

Denizi araladım geçtim bir aşktan…

Attım kum torbalarımı döktüm yaprakları,

Ama sanki uzandın tenime hissettim..

Bazen ne yaparsan yap olmuyor bazen..Hayatta böyle işte
bazen ne yaparsan yap olmuyor. Çok sevddiin birini de kaybedebiliyorsun,
kendini de…

Bazen ne yaparsan yap olmuyor bazen.. Acı  bir tat kalıyor ağzımda bazen yutup unutup
bazen tükürüyorum. Adı yok sırtı var bana dönük bükük. Soğuğa çevirip suyu
ağlıyorum bakıp içine ayılıp anlayamıyorum.

Ne şarkı yazmış be üstad Teo  gerçekten bir şaheser. Şimdi bu yeni nesil
popçuları nasıl dinliyorlar böyle gerçek hayatın içerisisinden şarkılar
varken.. Ya benim dinlediğim tüm şarkılar böyle.. Gerçeği duymak istiyorum.
Ondan kaçıp hayatı toz pembe gibi görmek gerçekçi değil. O yüzden bu şarkıyla
alakalı bir şarkı yazmak istedim.

Bazen ne yaparsan olmuyor bazen.. Korkma bilirim acıyı
tedaviyi, imkansızlığın kekremsi tadını.. Dün insanlara baktım kendi kirli
camımdan.. Terkedilmişler..

Benim de zaten hiç gücüm yok yüzüm yok hiç umudum yok.. Ama
bilki farklı bir hayaldi, işkenceydi bazen bazen çok güzeldi. Ama anlıyorum
sesinden kurtulmuşsun sen nokta konmuş bitmiş en güzel hikayen..

İşte hayat, işte gerçekler. Bazen durup soruyorum kendime
benim dinlediğim şarkılar mı hep böyle karamsar diye.. Galiba öyle ama çok
harbi, çok sağlam sözler üzerine yazılmış.. Şarkıyı dinleyip o ruh halinde
neler yazacağımı düşünmek istedim ve onu yazdım. Bu yazı bazı hataları da
beraberinde getirebilir. Çünkü tam olarak 10 dakika 28 saniye de şarkı ile
birlikte hissettiklerimi yazdım. Sonrasında üzerinde düzenleme yapmadım.